اگر کنارم بودی قضیه حسابی فرق میکرد

اگر دستای گرم و نگاه مهربونت رو داشتم

دیگه غمی نداشتم٬دیگه دل نگرونی نداشتم

اگر بودی تمام لحظه های با تو بودن را با دنیا

عوض نمی کردم٬به خدا عوض نمی کردم!!!

اگر تو را داشتم آنقدر نگاهت میکردم تا برای

همه ی عمرم کافی باشی٬ولی نیستی!

نیستی تا ببینی دیوانه ی یک نگاه قشنگت

در کنج دیوار کز کرده ام!!!

و بازم دارم می نویسم به امیدی که یه روز تو

این نوشته ها رو بخونی و بفهمی که روزهای

بی تو بودن٬عجب روزهای سختی است.

 من گریه نخواهم کرد من اشک نخواهم ریخت
                               من خسته نخواهم شد افسرده نخواهم شد
  فریاد زنم فریاد:
                من عشق نمی خواهم...
                          معشوق نمی خواهم…
          می خندم و می رقصم
   فریاد زنم فریاد:
         اینگونه خزانم را در عشق نهان کردم
                من درد جدا بودن بر گور عیان کردم
   افسوس نخواهم خورد، افسانه نمی بافم
       بر شانه هر بادی کاشانه نمی سازم
                من زشت نمی گویم بر چهره معشوقم
                        او خوب و وفادار است! ، من خسته و رنجورم
                امروز چنان دیروز افسوس نخواهم خورد
         من یاد گرفتم عشق، بیگانه نمیداند
  لیکن به دل شادم سرمشق کنم امروز
       دنیای خودم گرم است
                            « من دوست نمی خواهم »

در دلم اگر از عشق خبری نیست، که هست

مهربانی به تمام نگه تو در دل من باقیست

فاصله این دل من از دل تو به اندازه یک لبخند است

لب من بر لب تو خنده کنان می رقصند

این همه شور و شعف را تو نگیر از دل من

چه نگرانی دل من ارام باش

می رسد هر لحظه خبری از دل او

چه نگرانی دل من اخم نکن

مینشیند نقش نقاش زبر دست دلش

بر لب سرخ پر آتشدانش

به سراغ من اگر می آیید،
پشت هیچستانم.
پشت هیچستان جایی است
.پشت هیچستان رگ های هوا ،
پر قاصد ها ییست که خبر می آرند،
از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک
.روی شنها هم نقشهای سم اسبان سواران ظریفی است
که صبح،به سر تپهی معراج شقایق رفتم
پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است:
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،
زنگ باران به صدا می آید.آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی، سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست.
به سراغ من اگر می آیید،
نرم و آهسته بیاییدمبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من.

بازگشته اند

دردهای قدیمی من

تصویرهای تاریک

از من در آینه

از من

در خواب ها .

این بار میخواهم

                    تکه

                         تکه

                                 تکه کنم خود را

                                        تا دوباره دست کسی

                                                              شاید ...

نه !

این پازل را

هزار بار هم که بچینی

همان میشود

تو مرا برای خودت میخواهی  

و من هم تو را برای خودت  

اگر ضمیر  من حذف شود  

اتفاقی نمی افتد  

کجای این عشق است ؟!

اخلاقم گند است؟؟.... ....به خودم مربوط است!!

غرورم از حد گذشته است؟؟ ........به خودم مربوط است!!

تمام زندگی ام خودخواهانه است؟؟........ زندگی خودم است!!

از عده ای متنفر شده ام؟؟ ........به خودم مربوط است!!

نگاه هایم به افق دوخته است؟؟........ چشمان خودم است!!

از ناصحان خوشم نمی آید؟؟ ........سلیقه ی خودم است!!

صدای خنده هایم از حد عادی بلندتر است؟؟ ........خوش حالی خودم است!!

عده ای را به فراموشی سپرده ام؟؟ ........حافظه ی خودم است!!

دلم می خواهد این گونه باشم!! مجبور به تحمل من نیستی

یك نفر از كوچه ی ما عشق را دزدیده است
این خبردركوچه های شهر ما پیچیده است

دوره گردی در خیابانها محبت می فروخت 
گوئیا او هم بساط خویش را برچیده است

عاشقی می گفت روزی روزگاران قدیم
عشق را از غنچه های كوچه باغی چیده است

عشق بازی در خیابان مطلقا ممنوع شد
عابری این تابلو را دورمیدان دیده است

یك چراغ قرمز از دیروز قرمز مانده است
چشمكش را هیز چشمی خیره سر دزدیده است

می روم از شهر این دل سنگهای كور دل
یك نفر بر ریش ما دلریشها خندیده است

دفتر عشـــق كه بسته شـد 
دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــدم 
خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون 
به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم 
اونیكه عاشـق شده بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود 
بد جوری تو كارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد 
برای فاتحه بهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت 
حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد 
تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو 
بـه نـام تـو سنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم 
غــرور لعنتی میگفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت 
بازی عشـــــقو بلـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم 
از تــــو گــــله نمیكنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم 
از دســـت قــــلبم شاكیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم 
چــرا گذشتـــم از خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم 
چــــــــراغ ره تـاریكــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم 
دوسـت ندارم چشمای مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن 
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه 
چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو 
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه 
دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه 
بزن تیر خــــــــــــــــــلاص رو 
ازاون كه عاشقــــت بود 
بشنو این التماس رو 
ــــــــــــــــــــــ 
ـــــــــــــــ 
ـــــــــــ 
ـــــــ

پروردگارا ان دم که ادمی را از خاک بی ارزش سرشتی و به او جان دادی خود ایا می پنداشتی که چنین

بی رحمانه و گستاخانه تمامی ارزشهای مادی و معنوی را به یکجا زیر پا نهاده و بی توجه به واقعیت

وجودی خویش خود را حقیقت مطلق بپندارد.

چگونه است انسانی که ذره ای از معرفت حقیقی را در وجود خویشتن حتی احساس هم نمی کند

دم از مهر و وفا زند و تصور نماید تنها مفهوم با مسمای عالم هستی اوست.

به امید روزی که تمامی مدعیان عشق و وفا داری سالکان واقعی این راه گردند.

گر باد بودم می وزیدم،

اگر ابر بودم می باریدم،

اگر مهر بودم می تابیدم،

اگر خدا بودم می آفریدم تا بدانی دوستت دارم ....

اگر ابر بودی به انتظار اشکت می نشستم،

اگر مهر بودی در پرتو ات خود را گرم می کردم،

اگر باد بودی چون برگ خزان خود را بدستت می سپردم،

اگر خدا بودی به تو ایمان می آوردم تا بدانی دوستت دارم،

اگر هیچ بودی از تو ابر سپیدی می ساختم، 

از تو خورشید با شکوهی بوجود می آوردم،

تو را نسیم ملایمی می کردم 

از تو خدایی بزرگ می ساختم،

تا بدانی که فقط تو را دوستت دارم....

بنام او

غریبه...چشات غمگین.....صدات گرفته

موندی تو راه.....برسه یه اشنا

غریبه......یه وقت پا نذاری تو شهر ما

مردم ما ......دور شدن از دل ادما

غریبه......برو اونجا.....که میگن غربت ما ادما

هرچی باشه.......بهتره از شهر ما

غریبه.....چشام غمگین......صدام گرفته

وایسا....منم میام با تو به غربت ادما

غریبه......منو تو با هم غریبیم

شاید یه روز برسیم تو دلامون به صدای اشنایی